پیشنهاد میکنم این مطلب کوتاه را انتها بخوانید
بسیاری مک دونالد را موفق ترین کسب و کار دنیا میدانند. در این مطلب می خواهیم مهم ترین دلیل این موفقیت را تحلیل کنیم.
مک دونالد در کمتر از چهل سال به درآمد سالانه حدود ۵۰ میلیارد دلار رسید. توانست ۲۳ هزار شعبه در در سرتاسر جهان ایجاد کند که هر روز نیز در حال افزایش است. مک دونالد روزانه به بیش از ۴۵ میلیون نفر در ۱۲۰ کشور جهان غذا میفروشد.
یک رستوران مک دونالد در سال بطور میانگین دو میلیون دلار فروش دارد و با میانگین ۱۷ درصد سود خالص تقریباً از هر کسب و کار دیگری در جهان سوددهی بیشتری دارد.
موسس اصلی مک دونالد ری کراک بود. ری کراک یک کارآفرین بسیار عالی و ماهر بود و مانند بسیاری از کارافرینان دارای آرزوهای بزرگ و در عین حال پول خیلی کمی بود. پس تصمیم گرفت امتیازگیرنده ها را وارد صحنه کند. در واقع به اینصورت که اگر رستوران مک دونالد بسیار عالی نیز عمل میکرد، سقف محدودی برای رشد داشت و تنها درصورتیکه میتوانست رشد خود را بصورت نمائی افزایش دهد که همزمان با رستوران اصلی چندین شعبه دیگر از رستوران داشته باشد. ولی داشتن چندین رستوران بصورت همزمان چیزی بود که هزینه زیادی را لازم داشت. پس یک راه حل جایگزین میتوانست اعطای حق امتیاز باشد.
او به کسب و کارش به عنوان یک محصول نگریست و امتیاز گیرنده را به عنوان اولین، آخرین و مهم ترین مشتریانش دانست.
امتیازگیرنده به همبرگر، سیب زمینی یا آبمیوه علاقه مند نبود، بلکه به دنبال یک کسب و کار بود. برای امتیازگیرنده که شوق خرید یک کسب و کار را داشت فقط یک پرسش مطرح بود: آیا این کسب و کار موفق میشود؟ و مهم ترین نگرانی ری کراک آن بود که چگونه میتوانست اطمینان حاصل کند که کسب و کار از همه کسب و کارهای دیگر بهتر خواهد بود. در واقع مک دونالد تنها زمانی میتوانست رویای او را تحقق بخشد که امتیاز گیرنده نیز خواهان خرید آن باشد.
یعنی امتیاز گیرنده اطمینان حاصل کند که مک دونالد نه تنها سودآور است بلکه از هر کسب و کار دیگری بهتر خواهد بود. پس او از همان ابتدا فقط در حال رقابت با همبرگرفروشی ها نبود بلکه با هر کسب و کار دیگری رقابت میکرد.
روش دیگر اطمینان به خوب کار کردن مک دونالد، نظارت بر نحوه عملکرد امتیازگیرنده ها بود. چراکه اگر آنها خوب عمل میکردند کل مجموعه مک دونالد موفق عمل میکرد و برعکس. پس باید به آنها رسیدگی میکرد و آنها را به حال خود رها نمیکرد.
ری کراک کسب و کاری ایجاد کرد که به خوبی عمل میکرد و میتوانست همان کسب و کار را بفروشد. حتی بعد از آنکه آنرا فروخت باز هم به خوبی عمل میکرد. پس فرقی نداشت خریدار چه کسی باشد، زیرا مهم سیستمی بود که آنرا به جریان می انداخت.
با توجه به این حقیقت او شروع به ایجاد کسب و کاری مطمئن و قابل پیش بینی کرد. کسب و کاری که وابسته به سیستم بود نه افرادی که با آن کار میکردند. کسب و کاری که بدون وجود او هم قادر به موفق شدن باشد.
کار بزرگ ری کراک سیستم سازی بود. همان که حلقه مفقوده بسیاری از کسب و کارهای دیگر است و عامل بسیاری از شکست ها به شمار میرود.
ادامه دارد …