در این مطلب در نظر داریم کمی در مورد یک نوع دسته بندی خاص در مورد انواع نرم افزارهای BPMS صحبت کنیم. از منظر سهولت رسیدن به خروجی و سرعت در ساخت فرایند، نرم افزارهای BPMS معمولاً به دو گروه تقسیم می شوند.
سیستم های Zero Code و سیستم های Code-less .
سیستم های Zero Code همانطور که از نام شان مشخص است، در تبدیل فرایندها به سیستم مکانیزه یا الکترونیکی کردن فرایندها خیلی به کد نویسی احتیاح ندارند یعنی بخش اعظم یک فرایند را یک تحلیلگر فرایند بدون داشتن دانش برنامه نویسی می تواند پیاده سازی و مکانیزه نماید و نهایتاً ۱۰ تا ۲۰ در صد احتیاج می شود یک برنامه نویس بصورت پاره وقت در کنار تحلیلگر فرایند حضور داشته باشد. مثلاً جایی که بخواهیم یک وب سرویس بنویسیم یا ظاهر فرمی را تغییر دهیم.
به دلیل اینکه ساخت فرایند در سیستم های Zero Code بصورت wizard انجام میشود، قاعدتاً سیستم های Zero Code مسبت به برنامه نویسی و کدنویسی انعطاف پذیری کمتری دارند. به سیستم های Zero Code، سیستم ها user- friendly هم می گویند که در مقابل اینها سیستم های developer-friendly یا سیستم های code-less هستند.
در سیستم های code-less برای اینکه فرایند ها را مکانیزه کنیم نیاز به مقداری کد نویسی داریم ولی در عوض از انعطاف پذیری بیشتری برخورداریم. طبیعتاً میزان کدنویسی در اینگونه سیستم ها نسبت به سیستم های Zero Code بیشتر است در نتیجه میزان انعطاف پذیری بیشتری هم دارند.
البته هر دوی این سیستم ها یعنی سیستم های Zero Code و Code-less از یک منطق خاصی تبعیت میکنند. برای دوستانی که کمتر از BPMS استفاده کرده اند و تجربیات زیادی ندارند یا دانش از برنامه نویسی برخوردار نیستند، قطعاً استفاده از سیستم های Zero Code منطقی تر است.
Zero Code BPMS حال از بین سیستم های BPMS موجود کدام سیستم ها Zero Code و Code-less هستند؟ سیستم Bizagi و پروسس میکر و تا حدودی بونیتا جزء Zero Code ها محسوب می شوند و سیستم های متن باز و Cummunda و activiti bpm جزء سیستم های Code-less محسوب می شوند.
در نهایت مجدداً تاکید می شود به دلیل اینکه در بسیاری از سازمان ها فرهنگ و بلوغ بکارگیری نرم افزارهای BPMS چندان بالا نیست، بهتر است از نرم افزارهای BPMS دسته Zero Code بهره برد.